français
Internationaal onderzoek onder leiding van Michigan State University, in samenwerking met de Vrije Universiteit Brussel, simuleert voor het eerst de invloed van de klimaatverandering op de totale massa water op het land. “Tegen het einde van de 21e eeuw kan het wereldwijde landoppervlak dat te maken heeft met extreme droogte meer dan verdubbelen” zegt mede-auteur en VUB-klimaatwetenschapper Prof. Wim Thiery. “In de periode van 1976-2005 was dat drie procent. In de toekomst zal dat oplopen tot zeven procent. ” In dat volgens Thiery matig pessimistisch scenario zullen bijna 500 miljoen extra mensen wereldwijd te kampen krijgen met extreme droogte. Het onderzoek is gepubliceerd in het gerenommeerde tijdschrift Nature Climate Change.
Tot nu toe had nog geen enkele studie onderzocht hoe de toekomstige klimaatverandering de totale opslag van landwater over de hele aarde zou kunnen beïnvloeden. Projecties van droogte zijn immer zeer complex omdat het niet simpel is om het begrip droogte precies te definiëren: neerslagtekort, hoeveelheid bodemvocht, grondwaterstand, hoeveelheid rivierwater, etc. Afhankelijk van de focus en de methode kunnen de resultaten van droogtevoorspellingen grondig verschillen.
Enkele jaren geleden werd er daarom een nieuwe satelliet gelanceerd. De GRACE-satelliet kan veranderingen in de totale massa water meten door veranderingen in het zwaartekrachtveld van de aarde in kaart te brengen. De totale massa water, of terrestrische wateropslag (TWS), is de accumulatie van water in sneeuw en ijs, rivieren, meren en reservoirs, moerassen, bodem en grondwater – stuk voor stuk kritische componenten van de watervoorziening in de wereld. TWS moduleert de waterstroom binnen de hydrologische cyclus en kan hierdoor de beschikbaarheid van water en het voorkomen van droogte bepalen.
“Het verschil met vorige studies is dat we, net als de GRACE-satelliet, in onze computermodellen naar de totale hoeveelheid water gekeken hebben”, zegt Thiery. “Er wordt rekening gehouden met sneeuw, bodemvocht, grondwater, meren enzovoort, en dat bovendien allemaal tegelijk. Het is de eerste keer dat wetenschappers met hydrologische modellen hebben onderzocht hoe de TWS zou kunnen evolueren in de toekomst. De resultaten tonen een grote vermindering van de natuurlijke landwateropslag in twee derde van de wereld onder een middelhoog uitstootscenario, vooral in het zuidelijk halfrond. Die afname wordt grotendeels gedreven door de klimaatverandering.”
Door de daling in TWS zal de kans op extreme droogte toenemen, waardoor het aantal mensen blootgesteld aan uitzonderlijke droogte mogelijk meer dan verdubbelt tegen het einde van de eeuw. “Steeds meer mensen zullen last hebben van extreme droogteperiodes zolang de opwarming van de aarde zich doorzet en het waterbeheer in zijn huidige staat wordt gehandhaafd”, aldus Thiery. “We voorspellen dat die toename van waterschaarste de voedselzekerheid zal beïnvloeden, migratie zal doen toenemen en conflicten zal aanwakkeren.”
“Onze bevindingen tonen aan dat we de klimaatverandering moeten beperken, om de negatieve gevolgen voor de wereldwijde watervoorziening te voorkomen”, zegt Prof. Yadu Pokhrel, hydroloog en hoofdauteur van de studie. “We moeten daarnaast inzetten op een beter waterbeheer en ons aanpassen aan slinkende watervoorraden om zo de potentieel catastrofale gevolgen van watertekorten te vermijden.”
Het onderzoek is gebaseerd op een set van 27 wereldwijde hydrologische modelsimulaties over 125 jaar, waarvan de VUB er een aantal genereerde, en werd uitgevoerd in het kader van een wereldwijd onderzoeksproject genaamd het Inter-Sectoral Impact Model Intercomparison Project.
De publicatie in Nature Climate Change publicatie vind je hier.