français
En geologische studie in de Chicxulub-krater in Mexico, waar professor Philippe Claeys (VUB) aan deelnam, toont aan de de meteoriet die toen insloeg niet enkel het einde betekende van de dinosauriërs 66 miljoen jaar geleden, maar dat ze aanleiding gaf tot de vorming van een gigantisch hydrothemisch complex dat leidde tot een lokale explosie van nieuw leven en dat duizenden jaren actief bleef.
Tijdens de boringen vonden de onderzoekers bewijzen van het bestaan van een ondergronds thermaal rivierensysteem, dat zijn weg zocht en vond naar het krateroppervlak in de Yucatanzee, waar heet water uit de oceaanvloer opborrelde en zorgde voor een apart maar zeer rijk biotoop.
De bewijzen daarvoor waren te vinden in de boorkern van 1335 meter diep die in 2016 naar boven werd gehaald. Nader ondeerzoek toonde aan dat bij de inslag oude granieten van tien kilometer diep naar boven werden geduwd, waar ze het poreuse puin van de verkruimelde aardkorst van de inslag bedekten, samen met het zeewater dat mee onder de grond verdween.
Volgens hun berekeningen onderging de aardkorst door de impact een chemische en mineralogische verandering over een oppervlakte van meer dan honderdduizend kubieke kilometer en werd het water dat bij de impact onder de grond verdween er opgewarmd tot soms meer dan 400 graden Celcius, en gedurende zeker 150.000 jaar langzaam aan weer uitgestuwd. Het hydrothermaal systeem is op sommige plekken zeker 2,5 miljoen jaar actief geweest. Andere, nog betaande hydrothermale systemen zoals in Yellowstone, tonen aan dat ze een ideale voedingsbodem zijn voor heel diverse vormen van leven, waaronder een rijk palet aan microbacteriele organismen.
De studie verscheen in Nature Communications.